Onderweg naar santiago

  De laatste rit van mijn (ONZE!) camino.  We rijden niet meer langs plaatsen die ik fietsend doorkruiste. Deze route is verdwenen achter de horizon aan mijn rugzijde. De laatste stap in het afsluiten van mijn tocht: Frederik thuis afzetten en alleen naar huis, nadat ik eerder Marnix achterliet, daarna Veerle en Jan. In een magere poging om de laatste rit van Bilzen naar huis even onvergetelijk te maken als gans deze tocht:  3 uur om Wingene te bereiken. Niet langs Brussel, vertellen de interactieve verkeersborden, ongeval in Jette. Dus over Antwerpen terugkeren. Net voor ik Wommelgem bereik is er ook daar een ongeval gebeurd. Nog een file in Gent ook, dit alles geeft me veel tijd om na te denken over wat ik meegemaakt heb.  Velen vroegen me of ik niet eenzaam was toen ik ongeveer 800 km alleen gereden heb in Frankrijk. Nee,  ik was nooit eenzaam, wel alleen maar niet eenzaam, ik was een droom aan het verwezenlijken, toen nog een wens, een hoop, een uitdaging.  Velen vertelden me hoeve

Even terugkomend op de overnachting van gisterenavond in JOSSE. Nee, niet de beste nacht. We dachten een mooie plaats gevonden te hebben op een mooi grasterrein, omgeven met bomen en ... een kerk.  We hadden beter moeten weten toen om 23u de kerkklokken begonnen  te luiden. 11 keer (gelukkig geen 23 keer) gevolgd door nog 11 keer precies één minuut later, waarschijnlijk bedoeld voor degenen die de eerste keer niet hadden kunnen volgen met tellen. Op het half uur was het klokkenspel slechts één keer te bewonderen en dit zonder herhaling. Ik rekende uit dat als we om 8 uur zouden vertrekken hier, pastoor JOS 127 keer aan het koordje zal getrokken hebben tijdens ons verblijf hier. Maar dit was buiten de JOS gerekend. Om 7u 's morgens heeft hij waarschijnlijk zijn misdienaars ingeschakeld om mee te genieten van zijn klokkenspel en hen om beurten te laten oefenen voor de toekomst. Het ging er wild aan toe en ik raakte zelfs de tel kwijt! Gelukkig was het om half acht en acht uur opnieuw

  SUIVEZ VOS RÊVES, ILS CONNAISSENT LE CHEMIN… Deze morgen afscheid genomen van Veerle en Jan. Hartelijk dank!! We hebben vandaag reeds 745 km gereden en slapen nu in “Josse” in Frankrijk. De met vele inspanningen bij elkaar gereden km gaan er vlotjes door nu. We rijden langs de kust in Spanje maar zien toch regelmatig namen van plaatsen verschijnen waar we doorfietsten. León, Logroño, Burgos, PAMPLONA … We reden zopas nog richting PEYREHORADE, daarna naar DAX. De kilometers van de lang voorbereide tocht worden stilletjesaan uitgeveegd, de tocht wordt een mooie herinnering… Hasta mañana. PS door internetproblemen nu pas deze blog (vanuit mobilehome, maar wees gerust, Frederik rijdt nu) Ik probeer jullie op de hoogte te houden tot onze thuiskomst. Indien het niet lukt om onderweg te bloggen, dan morgen waarschijnlijk van thuis uit). Nu, 19/7 om 17u30, nog meer dan 600 km te rijden. We zullen dus de laatste km morgen afleggen.

  ARZÚA - SANTIAGO DE COMPOSTELA: 53 KM, 909 hoogtemeter (= 14 KM BUITEN TRAJECT) TOTAAL 2272 KM  ALGEMEEN TOTAAL: 2343KM OPGEDRAGEN AAN ALLEN DIE DIT MOGELIJK HEBBEN GEMAAKT EN ALLE SPONSORS. HET VOORLOPIGE SPONSORBEDRAG IS MEER DAN 4000 EURO. IK WEET DAT ER NOG BEDRAGEN BIJKOMEN MAAR WEET NOG NIET JUIST HOEVEEL. ALLEN DIE DIT MOGELIJK HEBBEN GEMAAKT... Teveel om op te sommen. Ik begin met degene die mij gesteund heeft om dit te doen, mij de mogelijkheid heeft gegeven om "mijn droom sedert lang" te realiseren: Veerle mijn schat thuis! Verder uiteraard Marnix die de eerste kilometers meegereden heeft, Fredrik die de laatste meegereden heeft. Wat een fijne ervaring was dat met allebei! Ik weet dat Marnix de wens heeft om dit parcours ook volledig af te leggen. Doen! En  Marnix: ik heb bij elke hoek op de baan een pijltje gezet zodat je MAS niet nodig zult hebben! En dan uiteraard Veerle en Jan zonder wie dit alles niet mogelijk zou geweest zijn. De steun die ik (we) van he

 Morgen volgt uitgebreidere blog. We zijn goed aangekomen in Santiago de Compostela. Het was een emotioneel zware dag maar alles is oké. We made it! Even alles verwerken, sorry.

  SARRÍA – ARZÚA: 87 KM, 1503 hoogtemeter TOTAAL 2219 KM (2276 KM) De aandachtige lezer zal opmerken dat dit nog ruim 60 hoogtemeters meer zijn dan gisteren. Maar ik kan jullie geruststellen, deze rit was niet even intens, hoewel toch zeer zwaar. Ik had op voorhand niet verwacht dat dergelijke apotheose voorzien was! Van SARRÍA naar PORTOMARIN, 25km ongeveer. -         5 km tot 7% -         2 km tot 8% -         vele “korte” klimmetjes volgens Sweerman Het zal duidelijk zijn, een lastig parcours maar voorlopig blijven we onder de 10% hellingsgraad. Eveneens zal het duidelijk zijn dat dit heel veel hoogtemeters oplevert. De benen zijn gerecupereerd van gisteren, de rug is veel beter dankzij medicatie die ik van Veerle krijg. De steun die we krijgen van Veerle en Jan is van onschatbare waarde! Mijn linkerhand vindt dat er nog geen aandacht besteed werd naar dit onderdeel van mijn lichaam en laat zich opmerken door in slaap te vallen. Eens goed schudden en de gevoellooshei

VILLAMARTÍN DE LA ABADIA – SARRÍA: 85 KM, 1440 hoogtemeter TOTAAL: 2132 KM (2189 KM) Wa was da???? Loodzware rit vandaag. De zwaarste fietstocht die ik ooit gerealiseerd heb! Frederik en ik hebben ondertussen een mooi armbandje gekregen van Veerle: blauw met geel opschrift: buen camino! Veerle heeft al heel veel gedaan tijdens deze tocht. Ze rijdt alle dagen met hun mobilehome naar de volgende plaats (Jan met de mijne). Veerle helpt ons met de was en de plas, ze zorgt voor de vrolijke noot, ze staat ons bij met praktische tips, ze bereidt het ontbijt voor, en ja ze zingt zelfs voor ons, maar ze doet nog veel meer om onze tocht aangenaam en haalbaar te maken.   DANKJEWEL Veerle! De armbandjes worden gekoesterd door ons. Eigenaardig hoe zo’n eenvoudig gebaar je tocht nog zoveel meer kan opwaarderen! We fietsen eerst naar VILLAFRANCA DEL BIERZO (10 km). Enkele klimmetjes tot 6% zorgen voor enige opwarming. Het is een mooi stadje. We verliezen er wel ruim een half uur op zoek naa

DAG 29: OPGEDRAGEN AAN MIJN MAMA, MIJN   SCHAT VEERLE, DE FAMILIE, DIRK, MARIE-JEANNE, PASCAL, ALLE VRIENDEN EN SYMPATHISANTEN SANTA COLOMBA DE SOMOZA – VILLAMARTÍN DE LA ABADÍA 61 KM TOTAAL: 2047 KM (2104 KM) Zoals aangekondigd emotioneel en fysiek lastig. De eerste 6km gingen gestaag omhoog tegen redelijk aanvaardbare stijgingspercentages. Daarna, vanaf RABANAL, begint het echte werk. Hoe moeilijker het traject, hoe mooier de landschappen. Het zal wel tussen de oren zitten, maar ondanks de moeilijkheidsgraad genieten we enorm van deze rit omdat de moeilijkheidsgraad recht evenredig is met de beloning van de uitzichten. De wind en de temperaturen rond de 20 graden, zijn ons genadig. Naast de fysieke moeilijkheidsgraad is er de mentale druk. Dit is een mijlpaal, een ‘must’ t.o.v. de beloftes die ik gemaakt heb t.o.v. anderen en mezelf. Geen cijfers om trots op te zijn, maar de steilste hellingen (tot 12%) haal ik snelheden tussen de 7 en 9 km/u. Aankomen en verder kunnen gaan i

  LEÓN - SANTA COLOMBA DE SOMOZA 86 KM  TOTAAL 1986KM (2043 KM) Fris en monter vertrekken we vanop de camping richting SCDS. MAS wil me reeds vroeg een derde platte band aansmeren. Dan nog liever een omweggetje maken van 3 km! Niet het allerbeste begin maar toch... Zoals verwacht zijn de eerste km opnieuw zeer vlak (ongeveer 70 km van het traject). Daar zal later verandering in komen. Frederik wint uiteindelijk de replay van de wedstrijd “zoek de andere caminofietser)”. Hij o ntdekt Roel en scoort daarmee. Roel is een Nederlander die vanuit Sittard de tocht alleen maakt. Hij heeft er nu al 23 00 km opzitten. Dat zijn wel veel extra km tov ons. Zou hij ook een MAS hebben? We hebben even een aangenaam onderhoud met deze sympathieke veertiger. Hij had er eerder al de brui aan willen geven, maar toch heeft hij doorgezet en plant nu ook om zondag aan te komen in Santiago De Compostela. We nemen afscheid en verwachten eigenlijk wel dat we hem nog zullen opnieuw ontmoeten. Even later, net

Gisteren rustdag gehad. León stond op het programma! Vele mooie gebouwen maken deze stad bezoekwaardig. De zoon van Bertran en Antònia, nl Antoni (Gaudí) heeft er, als grondlegger van de Catalaanse art-nouveau, ook een mooi gebouw neergeplant. Buiten Barcelona, waar de Sagrada Familia één van zijn bekendste ontwerpen is, zou hij niet veel gebouwen gezet hebben. Ewel, hier in León staat er wel één van hem.  Naast dit "kunstbouwwerk", staan er natuurlijk opnieuw veel kerken, een klooster en een fantastische kathedraal, waarbij de kathedralen van lichamen van Frederik en mij (bijna) in het niet verdwijnen. Ons bezoek levert zelfs een nieuwe stempel in onze "Credencial" op.  De stad heeft ook winkelstraten waar Frederik zich voorziet van de nodige verrassingen. Ik mag helaas niet vertellen wat hij gekocht heeft. Rond 18u zouden Frederik en ik ons herenigen met Veerle en Jan. Net op dat moment ontmoet ik op een terrasje ex-collega Lieve met haar man Frank. Het begin van

  EL BURGO RANERO – LEON (een beetje ervoor): 45 km TOTAAL: 1900 km (op de kop) en 1957 km met extraatjes Idee van Frederik: 45 km = 45 woorden, efficiënt communiceren dus (inleidende woorden tellen niet mee) Goede nachtrust gehad! Opnieuw lange rechte banen tussen weinig voorstellende dorpjes. Er is telkens een kerk, maar vermits mijn schat thuis nu al denkt dat ze van onze voorgevel een kerkgevel moet maken om mijn thuisgevoel te ondersteunen, beslis ik om geen foto’s te trekken. En hier zou mijn verhaal van vandaag moeten gestopt zijn. Ik doe er nog wat bij… MAS wordt niet geconsulteerd waardoor ons gemiddelde op 23 km/u ligt over de eerste 33 km. Vermits de camping maar een 12 tal km verder ligt en Sweerman niet kon weten waar wij wilden slapen, schakelen we op dat moment over op MAS. Alles wat ik vroeger over haar vertelde wordt door haar nog eens dik in de verf gezet. De gevolgen blijven dan ook niet uit: 1)      1)  ons gemiddelde daalt als een diepzeeduiker (naar 19

  POBLACIÓN DE CAMPOS - EL BURGO RANERO: 78 km TOTAAL: 1855km (1911km met de extraatjes)   Zo, en daarmee kan ik mijn   blog eigenlijk beëindigen. We fietsten in het grote niets en na niets kwam dan: opnieuw niets en dit continu op een hoog plateau variërend tussen de 850 en de 950 meter. Ik overweeg om mij te ontdoen van mijn achteruitkijkspiegel want als er voor mij niets gebeurt, dan … Eerst verduidelijken waarom ik deze rit opdraag aan de in titel vermelde personen. Ria en Wim hebben dertien jaar geleden deze rit gedaan met hun dochters die toen respectievelijk 16 en 14 jaar oud waren. Zij waren mijn eerste inspiratiebron, waarvoor dank (ook via hun boek “Santiago here we go!” van Wim Demey)! Mijn allergrootste respect dat jullie dit hebben kunnen realiseren met twee jonge tieners. Chapeau! Het grote niets… Weinig foto’s getrokken, waarvan?? Tussen twee dorpen lag telkens 10 km en in dat volgende dorp was er niets. We vragen ons af of al deze plaatsjes binnen 50 jaar nog

  BURGOS - POBLACIÓN DE CAMPOS 93 KM TOTAAL 1777 KM (met km buiten parcours 1833 KM) Nadat we weer langs Burgos gefietst hadden, begonnen de lange eentonige wegen zich voor ons te openbaren. Het was warm en Frederik meende dat we deze rit zelfs “in onze pure” zouden kunnen afwerken zonder dat er ook maar iemand een opmerking zou kunnen over maken, want … er was niemand! 85 onder houdt echter wel van het zeemvelletje in de koersbroek tussen hem en het zadel. We beslissen dus om dit pure voorstel naast ons neer te leggen. We doorkruisten het onbekende Cavia (op de kaart terug te vinden), gevolgd door het zeer bekende andere knaagdier Ratje (niet op een kaart terug te vinden). Heel boeiend. Door mijn schuld (eigenlijk dankzij mij) 7 extra km: een afslag gemist. Althans dat is hetgeen ik Frederik heb wijsgemaakt. De rit was redelijk monotoon en ik probeerde er een avontuurlijk tintje aan te geven. Door mis te rijden moesten we namelijk, om te corrigeren, de voetgangersweg van de Cam

 PRADOLUENGO - BURGOS 47 km. Een korte maar krachtige rit! Dus een korte maar krachtige blog. De eerste 15 km was een echte bergrit. Hele lange steile hellingen brachten ons op eenzame hoogtes: 1195 m. De Pyreneeënrit van Frankrijk naar Spanje bezorgde ons zelfs  geen dergelijk hoogtepunt. Maar elke trap op de pedalen werd dubbel en dik beloond door de pracht van de groene bergomgeving. Elke zorgvuldig opgebouwde zweetdruppel tijdens het klimmen werd omgezet in ijspegels tijdens het dalen (min of meer).  We weten nu waarom de Camino een andere route volgt. Maar we raden het iedereen aan: kies voor deze zwaardere versie als het lichaam het toelaat! Het courante alternatief is volgens de beschrijving in het boekje van Sweerman niet het aangenaamste. Gelukkig hadden we ‘goede benen’ vandaag. Tegen 13u15 waren we al in Burgos. Deze namiddag konden we een ‘uitrustend bezoek’ brengen aan deze stad. Mooi maar geen absolute aanrader. Wel een indrukwekkende kathedraal. Als je dan de foto ziet m

  NAVARRETE – PRADOLUENGO 95 km en 1322 hoogtemeter  We wisten dat het een zware rit zou worden, maar zo zwaar… Hoofdschuldigen: Spaanse wegenwerkers en MAS. Het begon goed! Vroeger dan anders vertrokken want we wisten dat het een lange en zware rit zou worden. Omwille van het niet vinden van een camping op de juiste plaats beslisten we om een andere route naar Burgos te volgen dan deze die gebruikelijk is en dit vanaf Belorado. We wisten ook dat er in het begin klimmen tot 10% zouden volgen. Ze waren inderdaad pittig maar we voelden ons nog jong en fris op dat moment. De eerste km kwamen we veel Camino-voetgangers tegen. De buen camino’s vlogen ons rond de oren. Soms werden we zelfs door getoeter van auto’s gebuencaminood. Eerlijk gezegd bezorgt dit me dikwijls kippenvel-momentjes. Een eerste pittige klim bracht ons in Solés, een nietig dorpje, voortaan bekend om zijn pittig klimmetje vooraf. Boven kwamen we een eerste fietser tegen die net genoot van “een lekker bakkie”. De Ned

 ESTELLA - NAVARRETE: 65 km      92.500 hoogtecentimer       TOTAAL 1542 km   gereden Als het zo voort gaat zal ik regelmatig in herhaling vallen. Een zeer mooie rit waar de pracht van de landschappen geaccentueerd werd door de heerlijke geuren van lavendel!  Vandaag waren ze er ook weer terug, "les cigales" om het nog eens op zijn Frans te zeggen. Luidruchtig moedigen ze ons aan om nog maar eens een steile helling te overwinnen. Ik krijg nostalgische gevoelens en denk terug aan de reizen in mijn jeugd met het gezin naar het verre zuiden. Heerlijk! We nemen de tijd voor nadere kennismaking. Hugo, één van deze "cigales", wist ons te vertellen dat enkel mannetjes zorgen voor het tjirpen (zo wordt het geluid genoemd dat ze voortbrengen) en dit door het laten trillen van hun exoskelet. Vwala, we reizen om te leren.  Zijn vrouw, Nicole, heeft altijd gedaan alsof ze mee deed met de stridulatie (is tjirpen). Bij gebrek aan gesprekken met de vele medecaminofietsers, was dit

PAMPLONA - ESTELLA; 75 km en 875 hoogtemeter.  Deze nacht eindelijk nog eens goed geslapen! Geen stress voor de rit van vandaag. Had vooral te maken met mijn jeugdige onwetendheid (degenen die hiermee aan het lachen zijn: shame on you!) want deze rit was behoorlijk pittig mede door de met momenten redelijk hevige tegenwind. We sliepen op een camping een tiental km vóór Pamplona, waardoor een avondbezoek aan deze toch wel interessante stad, niet mogelijk (lees niet wenselijk voor 85 onder en 85+ onder) was. Daarom hebben we beslist om vandaag de tijd te nemen om te kijken in welke omgeving Hemmingway zijn lichaam dagelijks volgoot met geestverrijkend vocht. We zagen de drankgelegenheid waar Ernest zijn 85 onder dagelijks liet neerploffen in comfortabele zeteltjes om daarna zijn hoger geïnsinueerde activiteit uit te oefenen. Maar veel interessanter was ons bezoek aan de kathedraal. Wat de buitenkant betreft waren Frederik en ik het niet volledig eens met de ontwerper van deze mastodont,

 SAINT JEAN PIED DE PORT - PAMPLONA (iets ervoor): 74 km en 1.590.000 mm hoogte mm! Ahora voy a descansar... gaat ie goed, zo gaat ie beter, alweer een ... centimeter.  We wisten dat het lastig zou worden en toch zijn we de fiets opgestapt. Zot zijn doet soms wel pijn. Maar eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat het iets minder erg was dan hetgeen men ons had voorgespiegeld. Gisteren zijn we nog naar een infocenter geweest in S J P de Port (voor de bewoners toch een hele mond vol die stadsnaam, stel je eens voor dat je in Vlaanderen een stadje zou hebben met de naam: 'Sint Jan met Porto in zijn voeten´ of iets in die aard...). Het infokantoor dus. Ze legden ons de weg uit, gaven zelfs een folder mee met daarin alle dorpen/gemeentes/steden die we zullen passeren op weg naar Compostela. Voor de rit van vandaag, zelfs enkel voor het stuk van Sint Jan naar Ronceveaux (29 km) gaven ze aan dat het loodzwaar was, dat velen stukken te voet moeten doen, dat de rit gevaarlijk was enz. Gevaar

 Rust ook voor de blogger. Mooie foto’s getrokken in SAINT Jean pied de Port. Frederik, schoonzoon en metgezel voor de rest v d tocht is toegekomen om 16.45! Deze foto’s zullen getoond worden later op het jaar tijdens mijn presentatie voor hen die mijn verhaal willen horen en zien. Ook filmpjes zullen er te zien zijn. Er zijn ook meer foto’s te zien op de Facebook pagina van Mivalti of van Veerle Claeys, of op de website van Mivalti. Buenas noches. 

 0 km. Brengt het totaal op  1328 km (met ritjes die ik buiten de pelgrimstocht rij voor boodschappen bijv: 1371 km). Nog even over gisteren. Vertrokken uit DAX na een regenachtige nacht waarin ik heb moeten vaststellen dat mijn tent niet waterdicht is. Nadat ik ‘ s morgens uit mijn tent gedreven was op mijn luchtmatras, nog geprobeerd om wat spullen even te drogen maar tevergeefs. De kleren die ik klaar gelegd had voor de rit: nat in plastieken zak gestoken. Die moeten allemaal gewassen worden in SAINT Jean pied de Port, samen met andere nat geworden spullen en mijn vuile was. Geen leuk begin van de dag. De tent mag ik nog even laten staan omdat Veerle en Jan voorstellen zelf de tent af te breken. Bedankt!! De rit zelf dan. Nog eventjes vlak maar daarna verandert het landschap snel en beginnen de tenen van de Pyreneeën zich te tonen. Het is niet erg warm. Nu en dan word ik oversaust met een vlaag regen. De omgeving is wel mooi. Het vakantiegevoel wordt ook groter, zeker als je  verkee