DAG 19: NAAR SPANJE OVER DE PYRENEEÊN

 SAINT JEAN PIED DE PORT - PAMPLONA (iets ervoor): 74 km en 1.590.000 mm hoogte mm!

Ahora voy a descansar... gaat ie goed, zo gaat ie beter, alweer een ... centimeter. 

We wisten dat het lastig zou worden en toch zijn we de fiets opgestapt. Zot zijn doet soms wel pijn. Maar eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat het iets minder erg was dan hetgeen men ons had voorgespiegeld. Gisteren zijn we nog naar een infocenter geweest in S J P de Port (voor de bewoners toch een hele mond vol die stadsnaam, stel je eens voor dat je in Vlaanderen een stadje zou hebben met de naam: 'Sint Jan met Porto in zijn voeten´ of iets in die aard...). Het infokantoor dus. Ze legden ons de weg uit, gaven zelfs een folder mee met daarin alle dorpen/gemeentes/steden die we zullen passeren op weg naar Compostela. Voor de rit van vandaag, zelfs enkel voor het stuk van Sint Jan naar Ronceveaux (29 km) gaven ze aan dat het loodzwaar was, dat velen stukken te voet moeten doen, dat de rit gevaarlijk was enz. Gevaarlijk? Nee, absoluut niet. Het verkeer, als het er al was, hield respectvol voldoende afstand en ging veel minder snel dan op vele D wegen in Frankrijk het geval was: ze rijden echt hard de Fransen en dat voelt niet altijd prettig aan voor de modale fietser zoals ik! Wat de moeilijkheidsgraad betreft: 't was zwaar maar zeker te doen. De laatste helling was meer dan 10 km aan één stuk maar het hellingspercentage ging niet boven de 9 procent. In het begin van de rit waren er steilere hellingen maar de waren dan weer korter.  Ons tempo lag uiteraard wat aan de lage kant, maar veel hoger dan op voorhand ingeschat. Ik zal eerlijk zijn, ik heb niet goed geslapen vorige nacht doordat men ons bang had gemaakt, niet alleen in het infocenter maar ook fietsers die de rit al gedaan hebben vroeger. Ze beweerden ook dat je moet afstappen, een boer die ik gesproken heb in de wijnstreken van enkele dagen geleden had ook de tocht gedaan  en beweerde dat het zó lastig was door de Pyreneeën. Mijn nachtmerries en andere nachtdieren waren eigenlijk niet nodig geweest. Wat wel tegenviel is dat we na de overwinning van de Pyreneeën van Frankrijk naar Spanje, nog zware klimmen te verwerken kregen, maar de langste was niet langer dan 3 km aan 7%.  We hebben veel mooie landschappen kunnen bewonderen tussen de zweetdruppels door. Deze laatste waren er vooral vanaf Spanje. Toch vreemd hoe het steeds mooier weer is aan de Spaanse kant van de Pyreneeën. 

Heel prettig vandaag was dat Veerle en Jan ons opgewacht hadden boven op de berg (eigenlijk net iets lager in Roncevaux). Ze zorgden ervoor dat we comfortabel konden eten, drank konden bijvullen en kledij konden verversen indien nodig, even konden rusten. Weeral een dikke merci! En later op de dag, wanneer we aankomen in de hoofdstad van de regio Navarra, kregen we na een frisse duik in het campingzwembad opnieuw een versterkende lekkere maaltijd voorgeschoteld, bereid door Jan! Op zo'n moment voelen Frederik en ik ons toch een luxebeestjes.

Opvallend is dat na Sint Jan we veel pelgrims zien, de meesten te voet. Maar ook tijdens het bergop rijden flitsten we voorbij een aantal fietsende collega's. Frederik is wat verbrand vandaag. Omdat de zon niet scheen aan de Franse kant hadden we ons niet ingesmeerd en later op de dag hebben we het vergeten. Eén en ander heeft overigens niets te maken met de zon die in Spanje scheen, maar wel met het verschroeiend tempo dat we aangehouden hebben. 

Voor de foto's moet ik jullie helaas opnieuw verwijzen naar facebook van Mivalti of van Veerle Claeys of naar de website van Mivalti. Het uploaden mislukt hier. 

Ahora voy a descansar...