DAG 6. Afscheid van Marnix

CHATEAUDUN - CHATEAU RENAULT  93 km.     Vannacht voor het eerst in een bed geslapen op deze tocht. Voordien wel al aantal keren in een sofa en 1 keer in de tent. Dit bed heeft deugd gedaan! Gisteren ook de was en de plas gedaan. Het resultaat heeft geen deugd gedaan. Reden: niets droog deze morgen, … of toch. Mijn zakdoek is als nieuw. De trui die ik wilde aandoen was bijna droog; in een ultieme poging het droog proces nog een boost te geven hing ik ze door het raam buiten. Verder alles klaar gemaakt en ondertussen hadden de weergoden beslist om de trui te benatten 🤢. Resultaat van dit alles: 2 kg extra! Swat, om het op zijn Frans te zeggen.  De dreiging van het vertrek van Marnix kreeg gisterenavond vorm in de aanwezigheid van Niels, de zoon van Marnix. ‘t Is dat het een sympathieke gast is (zo vader zo zoon), anders had ik de boel gesaboteerd zodat M langer MOEST meerijden.    Deze morgen de banden wat extra lucht gegeven, tot groot protest van 85 cm onder achterhoofd maar met goedkeuring van alles daaronder. Na ons vertrek in de regen lijken 85 en 85+ beide vrede genomen te hebben met de oppomp historie. De regen houdt niet al te lang stand maar maakt ook niet echt plaats voor de zon. Nu bordjes vanCompostela ons de weg wijzen (sedert Chartres) lijkt alles vlot te verlopen, zolang je niet moet afwijken v d baan om de bakker te vinden. Zo geschiedde. Gevolg: dame GPS van Google Maps opnieuw ingeschakeld. Deze keer leidt ze ons niet door t veld maar langs de N10 vol hoge snelheids vrachtwagens en ander snel rijdend tuig. Ze wilde ons 13 km de stuipen op het lijf jagen maar wij vonden via het boekje van Sweerman (een aanrader) de route naar Compostela terug na 5 km N10 horror. We reden van het ene pittoreske dorp naar het andere. Enkel wind en regen kwamen nu en dan van dat donker in het eten gooien(weet niet of het woord roet nog mag gebruikt worden). We reden hoofdzakelijk langs de Loir, niet te verwarren met de Loire. Na 46 km staat hij daar! Niels met de auto, klaar om Marnix af te pakken. Na 550 km samen gereden en genoten te hebben moet Marnix helaas weer centjes gaan verdienen, voor hemzelf en voor Mivalti. Ik zal je humor en je positivisme missen moat. Dikke MERCI. Wie gaat nu de juiste zak kiezen? Als ik iets moet zoeken en ik weet niet in welke zak het zit (en ik heb er vier mee), dan kies ik altijd de verkeerde, ook als ik denk: ik volg nu eens niet mijn eerste gedacht. Daarom vroeg ik het na een tijd aan M, die zelfs niet wist wat ik waar gestoken had. Hij koos altijd juist…                                                                 We kwamen vandaag in Lisle waar aangegeven werd dat ik nog 1654 km te fietsen heb tot Compostela . Ik denk iets meer, maar t zal wel ongeveer dat zijn.                                                          ALLEEN op pad dus! 350.000 keer trappen (verspreid over mijn twee benen) vooraleer mijn schoonzoon Frederiek me komt vervoegen  voor de laatste 1000 km. In het begin heel raar maar ik steek mezelf in de “alleen trainen - modus” en dan lukt het weer. Even voorbij Vendome staat voor het eerst een geel bordje met de aanduiding v d route. Dit blijkt het laatste te zijn. Even verder moet ik op een splitsing kiezen: het zakkeuzesyndroom herhaalt zich… M is er niet meer. Dus wat extra km gereden. Ondertussen is het duidelijk dat ze er hier niet voor kiezen om de route naar Compostela aan te duiden. Ik moet dus weer regelmatig de eerder door mij verguisde madame aan het stuur inschakelen. Ze neemt wraak. Op het einde van de route moet ik wel door t veld, zo niet moet ik veel km terugfietsen en daar doe ik niet aan mee. Ze leidt me door velden met 50 shades of green and yellow. Wel mooi! En plots zijn ze daar weer. De bordjes met de wegaanduiding naar Compostela . Top! Maar even rap als ze teruggekomen zijn, verdwijnen ze weer. Ik moet dus wel vrede sluiten met madame Google Maps GPS. 🤮. Aangekomen in Chateau Renault. Heel vriendelijke gastvrouw, goede kamer + badkamer. Wel zeer warm op de kamer.                                                  Ik fiets niet alleen. Mijn drie weken geleden overleden beste vriend is bij me. Ik kan het nog steeds niet vatten dat we afscheid moesten nemen van jou, Dirk!                                                          PS: veel succes aan alle studenten. Ik duim voor jullie. Ihb goede toetsen voor mijn kleinkinderenThyme, Lauren en Lyas ( de andere drie nog te klein) en nichtje Febe. Succes met de examens Jutta en Hanne (mijn nichtjes).                                                                                       PPSS: bedankt voor alle lieve reacties. Geeft me courage. Ook toffe reacties uit het verre Limburg. Bedankt voor sponsoring uit Riemst Maddy. Ook erg respectvolle danke aan de vele ex collega’s, familie en vrienden van onze gasten , … die me van op afstand een duw in de rug geven.