DAG 14: ONGEVEER HALVERWEGE

 CADILLAC - LABOUHEYRE 94 KM (eigenlijk 10 km voor centrum Cadillac geslapen).

DAG 13 Was een rustdag. We profiteerden ervan om een ... fietstochtje te maken. Was echt wel de moeite. We bezochten oa een kasteel waar we toevallig de mede- eigenaar ontmoetten. Hij gaf ons de ganse uitleg over dit familiebezit. Hieronder enkele beelden (werk nu soms op laptop wat me meer mogelijkheden biedt).

op de camping (boerderij) met gezelschap van lieve plaatselijke hond

Vandaag was het een rit die door de meesten als saai zou omschreven worden. De eerste 5 km waren zwaar vanwege de steile hellingen wat voor discussies zorgt tussen 85 plus onder links en rechts. Ik besliste immers om vanwege mijn meniscusletsel aan de linkerknie, in de bergop meer kracht te steken op mijn rechterbeen dan op mijn linkerbeen om zo de knie zoveel mogelijk te ontzien. Om aan het gekibbel een eind te maken beslis ik dat mijn linkerbeen links van het fietskader blijft en mijn rechterbeen rechts. Betekent ook dat ik op steile hellingen niet meer achterstevoren op de fiets kan zitten (wat de indruk geeft dat je bergaf gaat). Het gekibbel stopt. 85 onder is op zich heel rustig de laatste dagen!

Na de moeilijk start werd het alsmaar vlakker, wat voor een leuke afwisseling zorgde. Ik heb toch genoten van deze dag! Het werd ook niet warmer dan 30 graden, waardoor alles heel haalbaar was vandaag, eigenlijk rustige oefenrit.

 Cadillac is mooi. Ik sla er mijn voorraad voeding op voor de rest van de dag. Iemand die dit broodje kent: kaas gestold, gebakken spek en dit alles gedraaid in brood, ik vergat de naam te noteren. Iets in de aard van guilline? 

Ik verlaat dit stadje over een heel speciale brug. 

 

Het eerste stuk gaat opnieuw door de wijnvelden, deze keer van de Bordeaux en Sauternes wijnen. 'k Zal me weer een stuk in de wielen kunnen drinken!

Daarna verdwijn ik in het grote niets! Ik moest denken aan het liedje " A horse with no name" van America, zoals de naam doet vermoeden opgericht in Engeland 😁  (weliswaar door zonen van Amerikaanse militairen aldaar) : America - A Horse With No Name (Official Audio) - YouTube

 Niets laat vermoeden dat er na de bocht die kms verder te zien is, ook nog een bewoonde wereld zal volgen. Toch kom ik nu en dan in een klein dorp, meestal met een mooie kerk. Ik vermoed dat er grote branden gewoed hebben in deze streek. Van de 94KM die ik vandaag aflegde waren er zeker 40 door afgebrand terrein. Vele dennen zijn enkel nog zwarte staken. Ze moeten hier niet dromen van een white christmas(tree)! 

Ik verschiet er toch van dat ze hier zo onrespectvol met de oudere mensen omgaan. Het bordje met "BOUDIN grand mère" is er getuige van! 

Na 94 km kom ik op een camping waar er helaas nogal veel autosnelweggeluid is. Toch kan de door Jan, Veerle en mij geplande belangrijke vergadering doorgaan. Van hieruit is het enkele km dichter naar huis dan naar Compostela (vermoed ik toch). Er moet dus beslist worden! Doorgaan of terugkeren. Met eenparigheid van stemmen wordt er na 5 sec gekozen om door te gaan! Alsof daar ooit aan getwijfeld werd. 

Vandaag had ik veel tijd om na te denken. Helaas heeft op een bepaald moment de kwaadheid weer de kop opgestoken. Mijn vriend Dirk had volgens mij nog onder ons kunnen zijn, indien de maatschappij meer zou reageren vanuit goed burgerschap of als goede huisvader zoals men dat pleegt te benoemen.  Al de instanties die betrokken waren hebben correct gereageerd vanuit bestaande regeltjes. Regeltjes die ons vooral uit de wind moeten zetten tegen mogelijke klachten (bijv GDPR klachten, of zogenaamd onvoldoende rekening gehouden te hebben met de individuele wensen). Alle begrip voor allen die de regels (moeten) volgen. Ik probeer er me ook aan te houden. Maar deze keer ging het me allemaal te ver, was het niet oké waardoor Dirk niet meer gered werd. Sorry dat ik jullie hiermee lastig val, maar ik moet het van mij af kunnen schrijven en het een definitieve plaats kunnen geven, wat nog niet lukt...

Geen begrip voor hen die uit winstbejag Dirk kwaad gedaan hebben. SHAME ON YOU! Ze zijn mee verantwoordelijk voor het feit dat ik mijn beste vriend niet meer heb.

Ik eindig graag met een positieve noot. In een vroegere blog had ik het over Pascal die plots heel erg ziek geworden was. Eind vorige week was de situatie zo kritiek dat men binnenkort (deze week) de machines wilde ontkoppelen. We weten allemaal wat dat wil zeggen. Sedert vorige week zaterdag lijkt een bepaalde behandeling echter onverwacht toch resultaat op te leveren. Pascal is al eens licht ontwaakt en er is steeds meer geloof dat hij het kan halen. Laat ons met zijn allen heel hard duimen voor Pascal!!

Hasta la vista...