DAG 29: opgedragen aan; zie hieronder

DAG 29: OPGEDRAGEN AAN MIJN MAMA, MIJN  SCHAT VEERLE, DE FAMILIE, DIRK, MARIE-JEANNE, PASCAL, ALLE VRIENDEN EN SYMPATHISANTEN

SANTA COLOMBA DE SOMOZA – VILLAMARTÍN DE LA ABADÍA 61 KM

TOTAAL: 2047 KM (2104 KM)

Zoals aangekondigd emotioneel en fysiek lastig.

De eerste 6km gingen gestaag omhoog tegen redelijk aanvaardbare stijgingspercentages. Daarna, vanaf RABANAL, begint het echte werk. Hoe moeilijker het traject, hoe mooier de landschappen. Het zal wel tussen de oren zitten, maar ondanks de moeilijkheidsgraad genieten we enorm van deze rit omdat de moeilijkheidsgraad recht evenredig is met de beloning van de uitzichten. De wind en de temperaturen rond de 20 graden, zijn ons genadig.

Naast de fysieke moeilijkheidsgraad is er de mentale druk. Dit is een mijlpaal, een ‘must’ t.o.v. de beloftes die ik gemaakt heb t.o.v. anderen en mezelf. Geen cijfers om trots op te zijn, maar de steilste hellingen (tot 12%) haal ik snelheden tussen de 7 en 9 km/u. Aankomen en verder kunnen gaan is het enige wat telt. Ik rij met 1,5 been, omdat ik mijn linkerknie zo veel mogelijk wil sparen voor de resterende km. Na 15 km is het er, CRUZ DE FERRO, ijzeren kruis. Alle pelgrims laten hier iets achter van hun tocht, iedereen met zijn eigen beweegredenen. Je kan het je waarschijnlijk niet voorstellen maar dit is zo belangrijk voor mij, ik denk voor Frederik ook, eigenlijk praten we er niet zoveel over, dit is persoonlijk. Hier wordt (opnieuw voor een stuk) afscheid genomen, er worden wensen geuit, hoop uitgesproken, dank betuigd… Het ijzeren kruis met de duizenden steentjes errond, gedachtenisprentjes, wensen, dankbetuigingen, het stelt allemaal niet zoveel voor maar toch… Sommigen onder jullie zullen deze laatste woorden wel herkennen…

Na Cruz de Ferro, komen nog enkele kuitenbijtertjes. We bereiken het hoogste punt van deze tocht, nl 1515 m. Nadien volgt de langste afdaling die ik ooit gedaan heb. Ook bijzonder. In MOLINASECA (590 m hoogte), na ongeveer 40 km gereden te hebben, komen we Veerle en Jan weer tegen. We rusten er langdurig uit langs de waterkant waar 10-tallen mensen genieten van het schijnbaar heerlijke water en de zon. Het is er heel mooi. We krijgen er een echt vakantiegevoel. De temperatuur is ondertussen gestegen tot 32 graden. We rijden langs PONFERRADA en bereiken na 61 km de camping waar we onze benen en geest zullen laten rusten.

Nog één grote stap te zetten. Nog vele klimmetjes naar de uiteindelijke bestemming Compostela die nu echt wel binnen bereik lijkt te liggen. Daar wacht nog het belangrijkste moment voor mij met het meer definitieve afscheid van een beste vriend, maar ook het inlossen van een belofte tov alle sponsors die nu al voor 3750 Euro gestort hebben. Hartelijk dank in naam van alle personen met een beperking die hierdoor weer een klein beetje meer verdiende levenskwaliteit zullen krijgen.

Muchas gracias.