DAG 22: OPGEDRAGEN AAN MAS EN SPAANSE WEGENWERKERS (in willekeurige volgorde)

 

NAVARRETE – PRADOLUENGO 95 km en 1322 hoogtemeter 

We wisten dat het een zware rit zou worden, maar zo zwaar… Hoofdschuldigen: Spaanse wegenwerkers en MAS.

Het begon goed! Vroeger dan anders vertrokken want we wisten dat het een lange en zware rit zou worden. Omwille van het niet vinden van een camping op de juiste plaats beslisten we om een andere route naar Burgos te volgen dan deze die gebruikelijk is en dit vanaf Belorado. We wisten ook dat er in het begin klimmen tot 10% zouden volgen. Ze waren inderdaad pittig maar we voelden ons nog jong en fris op dat moment. De eerste km kwamen we veel Camino-voetgangers tegen. De buen camino’s vlogen ons rond de oren. Soms werden we zelfs door getoeter van auto’s gebuencaminood. Eerlijk gezegd bezorgt dit me dikwijls kippenvel-momentjes.

Een eerste pittige klim bracht ons in Solés, een nietig dorpje, voortaan bekend om zijn pittig klimmetje vooraf. Boven kwamen we een eerste fietser tegen die net genoot van “een lekker bakkie”. De Nederlandse dame deed de tocht alleen en neemt iets meer tijd daarvoor dan wij. Net als ik heeft ze een linkerknie die wat van zijn oren maakt (knie =>oren??). Ook zij probeert het rechterbeen meer werk te laten doen dan het linker. Haar benen kibbelen wel niet met elkaar zoals de mijne. Voorbeeldige Nederlandse benen!

Verder een pittige maar goede rit die ons in een relatief korte tijd naar Santo Domingo de la Calzada brengt, op 54 km van onze vorige overnachtingsplaats. So faar so goed. Nadat we hier een Belgisch koppel ontmoet hebben, Veerle en Jan (jaja, zij waren het!), proberen we de opgekomen honger te stillen met een broodmaaltijd, gevolgd door een melocotón (une pêche pour les Français). En dan begint het. We volgen nog steeds de Sweerman-route die ons op de LR201 stuurt. Na een eind deze route gevolgd te hebben: stop, werken (maar dan in het Spaans). We kunnen echter gemakkelijk door met de fiets maar een paar stugge Spanjaarden weigeren ons door te laten. Ze vinden dat de Compostela route niet langs deze weg loopt en sturen ons op het pad van de wandelaars. Hoewel we het er niet mee eens waren en zij maar met 6 watjes waren tegen Frederik en ikzelf, beslissen we om hen niet belachelijk te maken en volgen we even (????) de voetgangerscamino. Om terug op de fietswegen te komen doen we beroep op MAS (hoe dom kan je zijn). Ze maakt opnieuw misbruik van ons vertrouwen en stuurt ons van het ene met stenen bezaaide paadje  naar het andere. Frederik benoemt het als:” ze heeft ons flink beet bij onze kl(eurpot)oodjes. Die Limburgers toch!

De steile hellingen kunnen we overwinnen aan 6km/u max, de vlakkere stukken aan 10km/u max, de afdalingen aan 6 km/u, we mogen immers geen snelheid maken want eens die niet meer onder controle is, wordt 85 onder al snel 85 boven.

Om maar te zeggen, ons hoog gemiddelde van deze morgen zakt als skibotten in diepsneeuw. Gelukkig hebben Frederik en ik mekaar om er (flauwe) grapjes over te maken en zo de moed te vinden om door te gaan. Serieus, we hebben veel aan elkaars gezelschap, goede keuze om dit samen te doen.

Eerlijk gezegd, een rotnamiddag in nochtans een oogverblindende omgeving waarvan we niet kunnen genieten: onze blik op het voorwiel van de fiets en de twee handen verkrampt rond het stuur. Kilometers en kilometers en nog veel meer…

In Belorado aangekomen (inmiddels 80 km afgelegd) vinden we toch één gelegenheid waar we iets fris kunnen drinken en het einde van de rit van de Ronde van Frankrijk kunnen zien. In het plaatselijk kerkje brandt ik een kaarsje voor Ginette en Chris, zoals beloofd... 

Vandaag 2 nieuwe stempels in onze Credential (Belorado en Santo Domingo d C).

Aangemoedigd door het zien van fietsende jongelingen op TV, vatten we de laatste 15 km aan. Zeer mooi, over een normale weg, zelfs met wegmarkeringen en bordjes langs de zijkant. We waren bijna vergeten hoe dat eruit ziet!

Ik val in herhaling dat we op de camping weerom verwend worden door Jan en Veerle. Eerst een aperitief met heerlijke hapjes erbij, gevolgd door een stevige maaltijd die maakt dat we bijna weer op de fiets springen. Frederik zit al half op zijn fiets, ik loop erheen. Veerle kan ons gelukkig nog net intomen…

Morgen een nieuwe dag. Een kortere rit moet ons naar Burgos brengen. Hopelijk kunnen we in de namiddag de stad bezoeken.

Gracias trabajadores que trabajan en el LR201 y gracias MAS, ¡no encendemos una vela para ustedes en Compostela!